Hoi!!
Ondertussen al een tijdje geleden, maar we zijn niet van de aardbol verdwenen ;-)
We hebben heel wat foto's van ons verblijf in Ghana op deze blog gezet!
Het zijn foto's van onze eerste 2 maanden in Ghana! Foto's van onze rondreis staan er niet op.
Een overzichtje van welke foto's je zal terugvinden:
- verkenning Wa: bezoek en spelsessies in het Wa Yiri weeshuis, de kleuterschool Rising Star, de kindjes uit de buurt van het vrijwilligershuis waar we verbleven, en de dorpjes waar we af en toe naartoe gingen.
- foto's van ons eigenlijke project in de lagere school Our Home met de verschillende themaweken: sport en spel, relaxatie, dans en muziek, bezoek aan de brandweer, verhalen en knutselen. Hierna volgde nog een week repeteren voor het schoolfeest! Ook staan er foto's op de blog met sfeerbeelden uit de lagere school waar we werkten.
- foto's van het schooltje waar we gingen kijken en waar we uiteindelijk bankjes voor aangekocht hebben met ons resterende projectgeld.
- ook zie je nog foto's van het bezoek van de president van Ghana aan Wa: een leuke ervaring!
- enkele foto's van een voetbalmatch in Wa.
- er zijn ook foto's te zien die tonen hoe het er een beetje uitziet in Wa en van enkele mensen die we daar leerden kennen. (sfeerbeelden Wa)
Veel kijkgenot!!
Veerle en Lizzy
maandag 11 januari 2010
dinsdag 23 juni 2009
schitterende kindergezichtjes, WAAW- gevoel en naderend afscheid...
Allerliefste vrienden en familieleden in Belgenland,
Hier zijn we met ons laatste berichtje vanuit Ghana – Wa want het loopt hier voor ons weldra op zijn eind…
Vorige week hadden we een enorm zware week, wat betreft materialen aankopen voor het grote schoolfeest, decoratiestukken in elkaar knutselen, planningen en programmaties in elkaar knutselen, enz enz… Het was voor ons een minder leuke, zware, frustrerende week met weinig uurtjes slaap!
Vorige vrijdag hadden we dan onze generale repititie, waarbij alles misliep wat maar kon mislopen. De muziekinstallatie viel constant uit, de microfoon werkte niet meer, de kinderen waren druk en hectisch, de leerkrachten wisten niet (ondanks onze briefing!) wat ze precies moesten doen, onze contactpersoon die voor de muziek zou zorgen kwam niet opdagen, enz enz… We zagen het die dag maar somber in en hadden het gevoel er alleen voor te staan. Maar we lieten ons hoofd niet hangen en haalden toch nog het onderste uit de kan…
Want de dag daarop, zaterdag, brak het ochtendgloren aan en was het die hele speciale dag voor de kinderen en voor ons: Het grote OUR HOME- festival! De kindjes kwamen met een kriebelend opgewonden en tikkeltje nerveus gevoel naar de school! Wij praatten hen moed in voor de show en gingen er `samen sterk` voor! Ook wij waren zenuwachtig tot in ons kleine teentje! De speelplaats was dan ook omgetoverd tot een groot podium met een publiek vol benieuwde ouders en vrienden! Veerle en ik hadden ons voor deze feestelijke gelegenheid als echte `afrikaanse mama`s` gekleed en openden zo de show met de 2 presentatie sterren die de show heel goed inleidden! Het begin was machtig, een plein vol mensen die met benieuwde ogen en grote oren zaten te luisteren! In tegenstelling tot de fiasco van de generale repetitie, is de show een immens succes geworden! De kinderen voelden zich werkelijk als stralende en schitterende sterren en dat deden ze ook! Ze hebben die dag Wa werkelijk doen schitteren van geluk, trots, vriendschap en liefde! Wij zijn zo ongelooflijk trots op hen! Die dag heeft voor ons ongelooflijk veel goed gemaakt van het zware werk en de frustraties vooraf! Na ons slotlied met alle kinderen, de final countdown met ballonnen, hebben wij nog een speech geimproviseerd waarin we de kinderen, leerkrachten en directie bedankt hebben voor al de kansen die we de afgelopen weken gekregen hebben in deze school! We hebben een groot projectboek gegeven aan de school als afscheidcadeau, waarin activiteitjes rond onze thema`s uitgeschreven staan en natuurlijk met een heleboel foto`s van de afgelopen weken! Alle leerkrachten hebben we symbolisch in de bloemetjes gezet met een roos en een mooie afscheidskaart met portretfoto van hen op!
Daarna heeft iemand van de ouderraad ook een toespraak geven waarin wij rijkelijk bedankt werden voor al hetgene we hier gedaan hebben. De school is van plan om vanaf nu elk jaar rond deze tijd een dergelijk schoolfeest met de kinderen te organiseren! Voor ons misschien een reden om in juni 2010 nog een keertje terug te keren?! ;)
Na afloop van de show hebben we nog een drankje en koekje gegeten met alle kindjes om hun glorie en succes te vieren, wat straalden ze! Ze kregen ook allen een ster als ketting van ons met de tekst `you`re a real shining star! Thank you, lizzy en veerle`. Sommige kindjes moesten al een traantje wegpinken omdat deze show nu werkelijk het einde betekent van het project. Maar deze show was nog niet het effectieve afscheid van die lieve spruitjes, we keren deze week zeker nog eens terug om iedereen een laatste knuffel te geven!
Deze week restte dan nog onze laatste missie die we moesten vervullen in Wa. Dankzij al jullie feest- en eetlust tijdens onze benefietacties voor vertrek, hebben wij een zeer mooi bedrag kunnen inzamelen. Nu ons project op zijn einde gelopen is, hebben wij nog een budget over van ongeveer 1100 euro!
Aangezien wij ons project in een priveschool gedaan hebben, waar de kinderen van de welgesteldere Ghanezen naar school gaan, hebben we besloten om met dit extra budget te investeren in een staatsschool, waar er nog een groot gebrek bestaat aan basisbehoeften (hieronder verstaan we; schoolbanken en tafels, overdekte en gesloten klaslokalen,…). We hebben de `Anglican primary school` van Wa bezocht. Deze school wordt gedeeltelijk gesteund door de overheid (hoewel die steun voorlopig even stil ligt door de hervormingen van het nieuwe parlement), en gedeeltelijk door de anglicaanse kerk. In deze school hebben niet alle kinderen schoolbankjes om op te zitten. Vaak zitten de kinderen met 4 op een bankje van 2 en hebben ze ook geen tafeltjes om op te schrijven. In de JHS (Junior High School) moeten de jongeren zelfs hun eigen bankjes meebrengen van thuis! De ouders van deze kinderen kunnen vaak het schoolgeld niet betalen, waardoor de school geen geld heeft om half open schoolgebouwen af te werken, schoolmeubels voor de kinderen aan te kopen, enz…
Wij hebben deze school bezocht en samen gezeten met de verantwoordelijken van de lagere school en de secundaire school! We hebben besloten om ons extra budget te besteden aan de basisbehoeften die ontbreken in deze school, nl. schoolbanken voor de kinderen. De school is ons ongelooflijk dankbaar en samen met hen hebben we de meest kwalitatieve mogelijkheden afgewogen die binnen ons budget passen. We voorzien de school nu in het volgende:
- 60 dubbele bankjes voor kinderen van de lagere school (voor 120 kinderen)
- 2 grote opbergkasten voor de schoolboeken voor het bureau van de JHS.
+ 30 stoelen en banken voor de jongeren
We zullen deze week ook al resultaat kunnen zien van deze investering want de timmerman startte zo snel mogelijk met het maken van deze schoolbanken.
Vrijdag vertrekken we dan uit Wa om nog 3 weekjes te genieten van de andere Ghanese pracht! De komende dagen gaan wij ons huisje opruimen, stilaan inpakken en van iedereen afscheid nemen. Het wordt nog een weekje puur genieten van Wa en het samenzijn met de mensen hier! Woensdagavond geven we een afscheidsfeestje met onze buurtkinderen en vrienden, die ons intussen ook zeer nauw aan het hart liggen! Donderdagvoormiddag moeten we dan van onze geliefde kinderen in de school afscheid gaan nemen en donderdagavond geven we onze afscheidsdrink met onze Ghanese vrienden in ons Ghanese stamcafeetje `Milky Way spot` bij Sister Helen! We weten nu al dat we het hier ongelooflijk zullen missen en dat het geen gemakkelijk afscheid zal worden!
Maar we hebben ook wel heel veel zin om volop te gaan genieten van andere mooie streken in Ghana!
Zo beste mensen, tot hier ons laatste berichtje vanuit Wa, jullie horen terug van ons als we terug in Belgie zijn! Op 21 juli vliegen we terug naar jullie! We organiseren zeker een terugkommoment, waarschijnlijk opnieuw in Gent en Ieper, waar jullie allen van harte op uitgenodigd zullen worden (via deze blog) om samen met ons dit wondermooie avontuur te herbeleven!
Veel liefs, en geniet van het mooie zomerbriesje, festivalletjes, reisjes, … in ons Belgenlandje!
Zonnige zoenen,
Lizzy en Veerle
Hier zijn we met ons laatste berichtje vanuit Ghana – Wa want het loopt hier voor ons weldra op zijn eind…
Vorige week hadden we een enorm zware week, wat betreft materialen aankopen voor het grote schoolfeest, decoratiestukken in elkaar knutselen, planningen en programmaties in elkaar knutselen, enz enz… Het was voor ons een minder leuke, zware, frustrerende week met weinig uurtjes slaap!
Vorige vrijdag hadden we dan onze generale repititie, waarbij alles misliep wat maar kon mislopen. De muziekinstallatie viel constant uit, de microfoon werkte niet meer, de kinderen waren druk en hectisch, de leerkrachten wisten niet (ondanks onze briefing!) wat ze precies moesten doen, onze contactpersoon die voor de muziek zou zorgen kwam niet opdagen, enz enz… We zagen het die dag maar somber in en hadden het gevoel er alleen voor te staan. Maar we lieten ons hoofd niet hangen en haalden toch nog het onderste uit de kan…
Want de dag daarop, zaterdag, brak het ochtendgloren aan en was het die hele speciale dag voor de kinderen en voor ons: Het grote OUR HOME- festival! De kindjes kwamen met een kriebelend opgewonden en tikkeltje nerveus gevoel naar de school! Wij praatten hen moed in voor de show en gingen er `samen sterk` voor! Ook wij waren zenuwachtig tot in ons kleine teentje! De speelplaats was dan ook omgetoverd tot een groot podium met een publiek vol benieuwde ouders en vrienden! Veerle en ik hadden ons voor deze feestelijke gelegenheid als echte `afrikaanse mama`s` gekleed en openden zo de show met de 2 presentatie sterren die de show heel goed inleidden! Het begin was machtig, een plein vol mensen die met benieuwde ogen en grote oren zaten te luisteren! In tegenstelling tot de fiasco van de generale repetitie, is de show een immens succes geworden! De kinderen voelden zich werkelijk als stralende en schitterende sterren en dat deden ze ook! Ze hebben die dag Wa werkelijk doen schitteren van geluk, trots, vriendschap en liefde! Wij zijn zo ongelooflijk trots op hen! Die dag heeft voor ons ongelooflijk veel goed gemaakt van het zware werk en de frustraties vooraf! Na ons slotlied met alle kinderen, de final countdown met ballonnen, hebben wij nog een speech geimproviseerd waarin we de kinderen, leerkrachten en directie bedankt hebben voor al de kansen die we de afgelopen weken gekregen hebben in deze school! We hebben een groot projectboek gegeven aan de school als afscheidcadeau, waarin activiteitjes rond onze thema`s uitgeschreven staan en natuurlijk met een heleboel foto`s van de afgelopen weken! Alle leerkrachten hebben we symbolisch in de bloemetjes gezet met een roos en een mooie afscheidskaart met portretfoto van hen op!
Daarna heeft iemand van de ouderraad ook een toespraak geven waarin wij rijkelijk bedankt werden voor al hetgene we hier gedaan hebben. De school is van plan om vanaf nu elk jaar rond deze tijd een dergelijk schoolfeest met de kinderen te organiseren! Voor ons misschien een reden om in juni 2010 nog een keertje terug te keren?! ;)
Na afloop van de show hebben we nog een drankje en koekje gegeten met alle kindjes om hun glorie en succes te vieren, wat straalden ze! Ze kregen ook allen een ster als ketting van ons met de tekst `you`re a real shining star! Thank you, lizzy en veerle`. Sommige kindjes moesten al een traantje wegpinken omdat deze show nu werkelijk het einde betekent van het project. Maar deze show was nog niet het effectieve afscheid van die lieve spruitjes, we keren deze week zeker nog eens terug om iedereen een laatste knuffel te geven!
Deze week restte dan nog onze laatste missie die we moesten vervullen in Wa. Dankzij al jullie feest- en eetlust tijdens onze benefietacties voor vertrek, hebben wij een zeer mooi bedrag kunnen inzamelen. Nu ons project op zijn einde gelopen is, hebben wij nog een budget over van ongeveer 1100 euro!
Aangezien wij ons project in een priveschool gedaan hebben, waar de kinderen van de welgesteldere Ghanezen naar school gaan, hebben we besloten om met dit extra budget te investeren in een staatsschool, waar er nog een groot gebrek bestaat aan basisbehoeften (hieronder verstaan we; schoolbanken en tafels, overdekte en gesloten klaslokalen,…). We hebben de `Anglican primary school` van Wa bezocht. Deze school wordt gedeeltelijk gesteund door de overheid (hoewel die steun voorlopig even stil ligt door de hervormingen van het nieuwe parlement), en gedeeltelijk door de anglicaanse kerk. In deze school hebben niet alle kinderen schoolbankjes om op te zitten. Vaak zitten de kinderen met 4 op een bankje van 2 en hebben ze ook geen tafeltjes om op te schrijven. In de JHS (Junior High School) moeten de jongeren zelfs hun eigen bankjes meebrengen van thuis! De ouders van deze kinderen kunnen vaak het schoolgeld niet betalen, waardoor de school geen geld heeft om half open schoolgebouwen af te werken, schoolmeubels voor de kinderen aan te kopen, enz…
Wij hebben deze school bezocht en samen gezeten met de verantwoordelijken van de lagere school en de secundaire school! We hebben besloten om ons extra budget te besteden aan de basisbehoeften die ontbreken in deze school, nl. schoolbanken voor de kinderen. De school is ons ongelooflijk dankbaar en samen met hen hebben we de meest kwalitatieve mogelijkheden afgewogen die binnen ons budget passen. We voorzien de school nu in het volgende:
- 60 dubbele bankjes voor kinderen van de lagere school (voor 120 kinderen)
- 2 grote opbergkasten voor de schoolboeken voor het bureau van de JHS.
+ 30 stoelen en banken voor de jongeren
We zullen deze week ook al resultaat kunnen zien van deze investering want de timmerman startte zo snel mogelijk met het maken van deze schoolbanken.
Vrijdag vertrekken we dan uit Wa om nog 3 weekjes te genieten van de andere Ghanese pracht! De komende dagen gaan wij ons huisje opruimen, stilaan inpakken en van iedereen afscheid nemen. Het wordt nog een weekje puur genieten van Wa en het samenzijn met de mensen hier! Woensdagavond geven we een afscheidsfeestje met onze buurtkinderen en vrienden, die ons intussen ook zeer nauw aan het hart liggen! Donderdagvoormiddag moeten we dan van onze geliefde kinderen in de school afscheid gaan nemen en donderdagavond geven we onze afscheidsdrink met onze Ghanese vrienden in ons Ghanese stamcafeetje `Milky Way spot` bij Sister Helen! We weten nu al dat we het hier ongelooflijk zullen missen en dat het geen gemakkelijk afscheid zal worden!
Maar we hebben ook wel heel veel zin om volop te gaan genieten van andere mooie streken in Ghana!
Zo beste mensen, tot hier ons laatste berichtje vanuit Wa, jullie horen terug van ons als we terug in Belgie zijn! Op 21 juli vliegen we terug naar jullie! We organiseren zeker een terugkommoment, waarschijnlijk opnieuw in Gent en Ieper, waar jullie allen van harte op uitgenodigd zullen worden (via deze blog) om samen met ons dit wondermooie avontuur te herbeleven!
Veel liefs, en geniet van het mooie zomerbriesje, festivalletjes, reisjes, … in ons Belgenlandje!
Zonnige zoenen,
Lizzy en Veerle
donderdag 11 juni 2009
vurige verhalen, verwonderende thema's en zware laatste loodjes
Hoi hoi!
Alweer een eindje geleden! De tijd gaat voor ons echter heel snel, het lijken voor ons amper een paar dagen geleden dat we onze vorige blogtekst schreven…
Vorige week sloten we een vurige week af. De kinderen leerden het liedje aan dat de brandblussers in Engeland zongen, ,kwamen te weten hoe de brandweer in Ghana is ontstaan en hoe ze werken, en wat de oorzaken en gevolgen van brand waren. De brandweermannen vertelden de kinderen dat ze thuis nooit met vuur mogen spelen, en dat ze aan hun papa moesten zeggen dat die niet in bed mag roken.. Na het luistergedeelte volgde het actieve deel, een groot avontuur voor de kinderen! Een enthousiaste brandweerman legde uit waar alle materialen in de brandweerwagen voor dienen, en daarna mochten de kinderen zelf ondervinden hoe het is om een echte brandweerman of –vrouw te zijn! Met de brandweerslang leerden ze blussen, en om af te sluiten deden ze nog een ritje in de brandweerwagen! Al zingend in het schoolbusje gingen we naar het Jubilee Park, een groot plein waar de kinderen konden spelen en waar we hen een drankje gaven om hun dorst te blussen. De kindjes straalden van geluk!
Deze week begonnen we met ons laatste thema: Belgische verhalen. We startten bij elke klasgroep met een klein poppenkasttoneeltje over een bepaald thema: vriendschap/liefde bij P2, geloven bij P3, en dieren bij P1. Daarna vertelden we een verhaal uit ons grote sprookjesboek! We vroegen de kindjes wat de eigenschappen zijn van een goeie vriend, in wat ze allemaal geloven, en of dieren kunnen praten en gevoelens hebben. Na het vertel- en praatgedeelte gingen ze aan de slag in het knutselgedeelte! We gaven de kinderen de opdracht om in groepjes een mooi schilderij te maken over het thema en hun fantasie naar boven te halen. Er kwamen mooie en leuke dingen uit! Om af te sluiten mochten ze de uitnodiging voor het schoolfeest inkleuren, en nemen ze die vrijdag mee naar huis voor hun familie!
Het einde van het project nadert, de show komt eraan! Het is een hele organisatie om het schoolfeest op poten te zetten, en vooral het aanleren van de acts aan de kinderen is geen makkie! Vooral bij de jongsten dan. Ze spreken niet allemaal zo goed Engels en begrijpen ons moeilijk/niet. Vele kinderen spreken thuis Wali, de plaatselijke taal, de school is dan de enige plaats is waar ze Engels (moeten) spreken. Ons geduld wordt bij het inoefenen van de acts vaak op de proef gesteld, we zweten erop los... De kinderen blijven echter superenthousiast om alles aan te leren! Tegelijk zien we in dat we dit laatste deel (het schoolfeest voor de ouders, vrienden, …) onderschat hebben. Daarom proberen we het voor onszelf haalbaar te houden: we geven taken door aan de directeur van de school, zoals zorgen voor podiummateriaal, huren van de stoelen, enz. De meeste leerkrachten van de klasgroepen helpen ons ook om de kinderen structuur aan te bieden, we zijn blij dat ze er zijn!!
Ondertussen regelen we ook de laatste praktische zaken, halen we nog wat materiaal, doen we nog allerhande ditjes en datjes voor de show. Geloof het of niet, maar ook in Ghana kun je stress hebben! J Wat ons soms de muren op doet lopen is dat de bevolking hier geen stress kent, en voor alles tijd heeft. Ondertussen loopt onze deadline verder en weten we niet wat eerst gedaan om de show tot een goed einde te brengen! Jammer eigenlijk, want het zorgt ervoor dat we minder genieten van die andere cultuur en van de dagelijkse dingen die we hier meemaken. We hopen dan ook dat de show geslaagd zal zijn, en dat we met voldoening ons project kunnen afsluiten. De leerkrachten van de school bemoedigen ons, en wij gaan er verder voor!!
Tot zover de laatste nieuwtjes over ons project, na de show volgende week zaterdag geven we jullie een uitgebreid verslag van hoe het was! Duim maar met ons mee, want wij voelen de spanning al tot in onze kleine teen!!!
Vele groetjes en hou jullie goed in Belgenlandje!
Veerle en Lizzy
Alweer een eindje geleden! De tijd gaat voor ons echter heel snel, het lijken voor ons amper een paar dagen geleden dat we onze vorige blogtekst schreven…
Vorige week sloten we een vurige week af. De kinderen leerden het liedje aan dat de brandblussers in Engeland zongen, ,kwamen te weten hoe de brandweer in Ghana is ontstaan en hoe ze werken, en wat de oorzaken en gevolgen van brand waren. De brandweermannen vertelden de kinderen dat ze thuis nooit met vuur mogen spelen, en dat ze aan hun papa moesten zeggen dat die niet in bed mag roken.. Na het luistergedeelte volgde het actieve deel, een groot avontuur voor de kinderen! Een enthousiaste brandweerman legde uit waar alle materialen in de brandweerwagen voor dienen, en daarna mochten de kinderen zelf ondervinden hoe het is om een echte brandweerman of –vrouw te zijn! Met de brandweerslang leerden ze blussen, en om af te sluiten deden ze nog een ritje in de brandweerwagen! Al zingend in het schoolbusje gingen we naar het Jubilee Park, een groot plein waar de kinderen konden spelen en waar we hen een drankje gaven om hun dorst te blussen. De kindjes straalden van geluk!
Deze week begonnen we met ons laatste thema: Belgische verhalen. We startten bij elke klasgroep met een klein poppenkasttoneeltje over een bepaald thema: vriendschap/liefde bij P2, geloven bij P3, en dieren bij P1. Daarna vertelden we een verhaal uit ons grote sprookjesboek! We vroegen de kindjes wat de eigenschappen zijn van een goeie vriend, in wat ze allemaal geloven, en of dieren kunnen praten en gevoelens hebben. Na het vertel- en praatgedeelte gingen ze aan de slag in het knutselgedeelte! We gaven de kinderen de opdracht om in groepjes een mooi schilderij te maken over het thema en hun fantasie naar boven te halen. Er kwamen mooie en leuke dingen uit! Om af te sluiten mochten ze de uitnodiging voor het schoolfeest inkleuren, en nemen ze die vrijdag mee naar huis voor hun familie!
Het einde van het project nadert, de show komt eraan! Het is een hele organisatie om het schoolfeest op poten te zetten, en vooral het aanleren van de acts aan de kinderen is geen makkie! Vooral bij de jongsten dan. Ze spreken niet allemaal zo goed Engels en begrijpen ons moeilijk/niet. Vele kinderen spreken thuis Wali, de plaatselijke taal, de school is dan de enige plaats is waar ze Engels (moeten) spreken. Ons geduld wordt bij het inoefenen van de acts vaak op de proef gesteld, we zweten erop los... De kinderen blijven echter superenthousiast om alles aan te leren! Tegelijk zien we in dat we dit laatste deel (het schoolfeest voor de ouders, vrienden, …) onderschat hebben. Daarom proberen we het voor onszelf haalbaar te houden: we geven taken door aan de directeur van de school, zoals zorgen voor podiummateriaal, huren van de stoelen, enz. De meeste leerkrachten van de klasgroepen helpen ons ook om de kinderen structuur aan te bieden, we zijn blij dat ze er zijn!!
Ondertussen regelen we ook de laatste praktische zaken, halen we nog wat materiaal, doen we nog allerhande ditjes en datjes voor de show. Geloof het of niet, maar ook in Ghana kun je stress hebben! J Wat ons soms de muren op doet lopen is dat de bevolking hier geen stress kent, en voor alles tijd heeft. Ondertussen loopt onze deadline verder en weten we niet wat eerst gedaan om de show tot een goed einde te brengen! Jammer eigenlijk, want het zorgt ervoor dat we minder genieten van die andere cultuur en van de dagelijkse dingen die we hier meemaken. We hopen dan ook dat de show geslaagd zal zijn, en dat we met voldoening ons project kunnen afsluiten. De leerkrachten van de school bemoedigen ons, en wij gaan er verder voor!!
Tot zover de laatste nieuwtjes over ons project, na de show volgende week zaterdag geven we jullie een uitgebreid verslag van hoe het was! Duim maar met ons mee, want wij voelen de spanning al tot in onze kleine teen!!!
Vele groetjes en hou jullie goed in Belgenlandje!
Veerle en Lizzy
maandag 1 juni 2009
Relaxen, dansen, zingen, en nog zoveel meer...
Hallo daar Belgen in het thuisfront,
Het is een hele poos geleden dat wij een tekstje op de blog kunnen
plaatsen hebben, onze excuses hiervoor! Helaas kunnen we hier niet
echt aan doen omdat er de laatste weken veel problemen geweest zijn
met internet, electriciteitspannes, ... En naast die problemen hebben
we het ook zeer druk gehad de laatste weken. We zullen jullie nu wat
meer vertellen over onze afgelopen weken hier.
De afgelopen 2 weken zijn we telkens weer aan de slag gegaan met de
kinderen rondom een ander thema. Twee weekjes geleden stond ons 2e
thema op het programma; relaxatie. We lieten de kindjes hier ervaren
hoe leeftijdsgenootjes tot rust komen bij ons in Vlaanderen. Van
kinderyoga, expressie oefeningen, tot massage in de natuur met
allerhande snoezelvoorwerpen lieten wij elk kind een echt `Zen` gevoel
ervaren. Zowel voor de leerkrachten als de kinderen was dit iets
geheel nieuw maar ze vonden het echt heel leuk. Ze vonden het best wel
grappig om elkaar tot rust te laten komen met veertjes en penseeltjes
maar genoten met volle teugen. Heel fijn voor ons om hen zo aan het
werk te zien! Naar de interculturele uitwisseling met Vlaamse kinderen
toe konden we wel niet zo veel gebruiken. In Ghana worden geen
relaxatie technieken gebruikt. Mensen hebben dat hier ook minder nodig
omdat ze zowiezo al in een veel minder prestatiegerichte cultuur dan
bij ons leven, waar heel wat mensen overstresst raken. Een
overstresste afrikaan hebben wij hier nog niet gezien. En als ze dan
toch tot rust willen komen gaan ze gewoon een dutje doen, zeggen ze
zelf.
Vorige week stond ons 3e thema dan te wachten, iets wat de kinderen
hier als de beste kunnen; muziek en dans! Met een groot swingpaleis
hebben we de pannen van het dak gedanst en gezongen. De kinderen
hebben ons ook heel wat afrikaanse liederen en dansen geleerd. De
sfeer was zeer uitgelaten en de kinderen deden enthousiast mee met elk
lied, elke dans. De kinderen hier zijn veel minder verlegen dan
kinderen in Vlaanderen om hun beste dansmoves te showen aan de anderen
maar ze kunnen er dan ook heel wat van!
Deze week zijn we begonnen aan ons 4e thema, die we een beetje hebben
moeten aanpassen. Normaal zouden we een fotoworkshop gaan doen waarbij
kinderen de kwaliteiten van de anderen mooi op de foto zetten en
benadrukken, dit tijdens klasuitstapjes. De fotoworkshop hebben we
maar laten varen, omdat het praktisch niet haalbaar was om met zoveel
kinderen foto`s te gaan maken. We doen deze week wel uitstapjes met
elke klasgroep naar de brandweer van Wa. Vandaag was het de eerste
keer en de kinderen vonden het ongelooflijk leuk! Ze mochten met een
echte brandweerslang spuiten, helmen opzetten en iedereen mocht
meerijden in de brandweerwagen! Een unieke en educatieve ervaring voor
hen, en ook de directie en leerkrachten waren zeer blij met deze
uitstap. Daarna trakteren we alle kindjes nog op een drankje in een
lokale spot (de cafeetjes/ terrasjes hier), waar een groot (speel)
plein aan verbonden is. Dan zijn de kinderen ook door het dolle heen
omdat het voor hen zeker niet alledaags is om frisdrank te kunnen
drinken. Het is dan ook een leuke afsluiter voor het klasuitstapje.
Voor de rest zijn we nu ook heel druk bezig met onze voorbereidingen
voor het schoolfeest. Op 20 juni moeten wij bijna afscheid gaan nemen
van de kinderen en de school, dat betekent dan ook het einde van ons
project en dat willen we graag vieren. We gaan een groot schoolfeest
organiseren voor alle betrokkenen (ouders, broers en zussen, vrienden)
waarbij de kinderen volledig in het middelpunt van de belangstelling
zullen staan. We steken nu een grote show in elkaar rondom alles wat
in onze thema`s aan bod gekomen is, samen met de hele school.
Daarnaast komen er ook heel wat praktische voorbereidingen bij kijken
zoals muziekinstallatie huren, cameraman huren, podium en decoratie
zoeken, kostuums laten maken voor de kinderen, enz... We zijn daar dan
ook heel wat mee bezig na onze uurtjes die we werken in de school. Doordat er zoveel werk komt bij kijken, hebben we ook de andere
kindergroepen moeten schrappen om activiteiten mee te doen. Tot voor
kort gingen we ook nog naar de kleuterschool, Wa Yiri weeshuis en de
dorpen om daar met de kinderen activiteiten te doen. Maar nu ons
project volop draait hebben we geen tijd meer om dat erbij te nemen.
We vinden het zelf ook zeer jammer maar gaan soms nog eens op bezoek
bij deze kinderen.
Onze vrije tijd, de weekends, vullen we met uitstapjes of dingetjes
die we graag willen doen. Het afgelopen weekend zijn we naar de hippo
sanctuary geweest, waar we eerst de nacht hebben doorgebracht in een
boomhut. We sliepen onder een blote sterrenhemel in het midden van de
jungle en kwamen helemaal tot rust. De dag erop hebben we dan met een
kanootje de black volta river een stukje afgevaren om nijlpaarden te
spotten, we hadden geluk om er 6 te kunnen zien baden in het water.
Een heel fijne en relaxte ervaring was dat!
Het weekend voordien heeft Veerle doorgebracht in het dorpje Ombo,
waar ze zonder elektriciteit met de mensen ter plaatse meeleefde. Ze
werd daar met open armen ontvangen en heeft met volle teugen genoten
van de gastvrijheid, plaatselijk eten, lachende kindjes, enz... Lizzy is dat weekend in Wa gebleven en is naar de afscheidsbarbeque van Kim, een nederlandse vrijwilliger, geweest die de week erop vertrok. Ook Inge, met wie we in het hostel samenwoonden, is de
week erop vertrokken.
Vorige vrijdag hebben we ook een zeer fijne dag gehad. De president
van Ghana, John Evans Atta Mills, kwam op bezoek naar Wa. Samen met
heel wat Ghanezen hebben wij op brommertjes meegetoerd doorheen de
straatjes van Wa in een parade met de president. Wa stond op z`n kop
en wij voelden ons in die parade ook zoals echte celebrities! Want
niet alleen op de president werd geroepen, natuurlijk vielen wij als
enige `nassara`s ook weer erg in het oog! ;) Een heel leuke ervaring
voor ons!
Voor de rest voelen wij ons hier nog steeds over het algemeen zeer
goed. Door hier langer te zijn leer je de cultuur wel steeds beter en
beter kennen. Dingen waar je je in eerste instantie niet aan ergert
kunnen na verloop van tijd wel een beetje beginnen irriteren. Zo
vragen mensen hier bv. vaak of ze onze kleren, slippers en allerhande
dingen mogen hebben. Of gewoon het feit dat je hier echt niets op
voorhand kan regelen is soms ook frustrerend. Zo weet je bv. maar net
op voorhand of een uitstap kan doorgaan. Voor de mensen hier betekent `volgende week` nog een zee van tijd, ze leven hier gewoon van dag tot dag. Of wanneer je hier bv.
de trotro (het plaatselijk openbaar vervoer) neemt, waar je tussen de
geiten en naar het zweet stinkende mensen gepropt zit (net als wij trouwens :)), gebeurt het wel
eens dat je opeens een uur stilstaat omdat de chauffeur zin heeft om
even op de markt te gaan wandelen. Het zijn dingen die soms, vooral
wanneer we nogal vermoeid zijn, voor irritaties zorgen. Maar dit weegt
nog steeds lang niet op tegen de momenten dat we hier lachen, springen
van blijdschap en gewoon ons echt wel goed voelen in deze open en
gastvrije cultuur.
Tot hier onze laatste nieuwtjes!
We hopen dat de studenten thuis nog met volle moed hun beste beentjes
kunnen voorzetten, we duimen voor jullie,en voor de werkers onder jullie, geniet maar volop van het mooie belgische zomerweertje!
Zonnige zoenen vanuit Wa,
Lizzy en Veerle
PS: Er zijn heel wat mensen die vragen om nog fotootjes te plaatsen op onze blog, maar jammer genoeg lukt dit hier niet meer omdat het internet te traag werkt en omdat er heel wat virussen op de computers zitten. Maar iedereen is zeker welkom om alle foto`s eens te komen bekijken bij ons persoonlijk deze zomer!
Het is een hele poos geleden dat wij een tekstje op de blog kunnen
plaatsen hebben, onze excuses hiervoor! Helaas kunnen we hier niet
echt aan doen omdat er de laatste weken veel problemen geweest zijn
met internet, electriciteitspannes, ... En naast die problemen hebben
we het ook zeer druk gehad de laatste weken. We zullen jullie nu wat
meer vertellen over onze afgelopen weken hier.
De afgelopen 2 weken zijn we telkens weer aan de slag gegaan met de
kinderen rondom een ander thema. Twee weekjes geleden stond ons 2e
thema op het programma; relaxatie. We lieten de kindjes hier ervaren
hoe leeftijdsgenootjes tot rust komen bij ons in Vlaanderen. Van
kinderyoga, expressie oefeningen, tot massage in de natuur met
allerhande snoezelvoorwerpen lieten wij elk kind een echt `Zen` gevoel
ervaren. Zowel voor de leerkrachten als de kinderen was dit iets
geheel nieuw maar ze vonden het echt heel leuk. Ze vonden het best wel
grappig om elkaar tot rust te laten komen met veertjes en penseeltjes
maar genoten met volle teugen. Heel fijn voor ons om hen zo aan het
werk te zien! Naar de interculturele uitwisseling met Vlaamse kinderen
toe konden we wel niet zo veel gebruiken. In Ghana worden geen
relaxatie technieken gebruikt. Mensen hebben dat hier ook minder nodig
omdat ze zowiezo al in een veel minder prestatiegerichte cultuur dan
bij ons leven, waar heel wat mensen overstresst raken. Een
overstresste afrikaan hebben wij hier nog niet gezien. En als ze dan
toch tot rust willen komen gaan ze gewoon een dutje doen, zeggen ze
zelf.
Vorige week stond ons 3e thema dan te wachten, iets wat de kinderen
hier als de beste kunnen; muziek en dans! Met een groot swingpaleis
hebben we de pannen van het dak gedanst en gezongen. De kinderen
hebben ons ook heel wat afrikaanse liederen en dansen geleerd. De
sfeer was zeer uitgelaten en de kinderen deden enthousiast mee met elk
lied, elke dans. De kinderen hier zijn veel minder verlegen dan
kinderen in Vlaanderen om hun beste dansmoves te showen aan de anderen
maar ze kunnen er dan ook heel wat van!
Deze week zijn we begonnen aan ons 4e thema, die we een beetje hebben
moeten aanpassen. Normaal zouden we een fotoworkshop gaan doen waarbij
kinderen de kwaliteiten van de anderen mooi op de foto zetten en
benadrukken, dit tijdens klasuitstapjes. De fotoworkshop hebben we
maar laten varen, omdat het praktisch niet haalbaar was om met zoveel
kinderen foto`s te gaan maken. We doen deze week wel uitstapjes met
elke klasgroep naar de brandweer van Wa. Vandaag was het de eerste
keer en de kinderen vonden het ongelooflijk leuk! Ze mochten met een
echte brandweerslang spuiten, helmen opzetten en iedereen mocht
meerijden in de brandweerwagen! Een unieke en educatieve ervaring voor
hen, en ook de directie en leerkrachten waren zeer blij met deze
uitstap. Daarna trakteren we alle kindjes nog op een drankje in een
lokale spot (de cafeetjes/ terrasjes hier), waar een groot (speel)
plein aan verbonden is. Dan zijn de kinderen ook door het dolle heen
omdat het voor hen zeker niet alledaags is om frisdrank te kunnen
drinken. Het is dan ook een leuke afsluiter voor het klasuitstapje.
Voor de rest zijn we nu ook heel druk bezig met onze voorbereidingen
voor het schoolfeest. Op 20 juni moeten wij bijna afscheid gaan nemen
van de kinderen en de school, dat betekent dan ook het einde van ons
project en dat willen we graag vieren. We gaan een groot schoolfeest
organiseren voor alle betrokkenen (ouders, broers en zussen, vrienden)
waarbij de kinderen volledig in het middelpunt van de belangstelling
zullen staan. We steken nu een grote show in elkaar rondom alles wat
in onze thema`s aan bod gekomen is, samen met de hele school.
Daarnaast komen er ook heel wat praktische voorbereidingen bij kijken
zoals muziekinstallatie huren, cameraman huren, podium en decoratie
zoeken, kostuums laten maken voor de kinderen, enz... We zijn daar dan
ook heel wat mee bezig na onze uurtjes die we werken in de school. Doordat er zoveel werk komt bij kijken, hebben we ook de andere
kindergroepen moeten schrappen om activiteiten mee te doen. Tot voor
kort gingen we ook nog naar de kleuterschool, Wa Yiri weeshuis en de
dorpen om daar met de kinderen activiteiten te doen. Maar nu ons
project volop draait hebben we geen tijd meer om dat erbij te nemen.
We vinden het zelf ook zeer jammer maar gaan soms nog eens op bezoek
bij deze kinderen.
Onze vrije tijd, de weekends, vullen we met uitstapjes of dingetjes
die we graag willen doen. Het afgelopen weekend zijn we naar de hippo
sanctuary geweest, waar we eerst de nacht hebben doorgebracht in een
boomhut. We sliepen onder een blote sterrenhemel in het midden van de
jungle en kwamen helemaal tot rust. De dag erop hebben we dan met een
kanootje de black volta river een stukje afgevaren om nijlpaarden te
spotten, we hadden geluk om er 6 te kunnen zien baden in het water.
Een heel fijne en relaxte ervaring was dat!
Het weekend voordien heeft Veerle doorgebracht in het dorpje Ombo,
waar ze zonder elektriciteit met de mensen ter plaatse meeleefde. Ze
werd daar met open armen ontvangen en heeft met volle teugen genoten
van de gastvrijheid, plaatselijk eten, lachende kindjes, enz... Lizzy is dat weekend in Wa gebleven en is naar de afscheidsbarbeque van Kim, een nederlandse vrijwilliger, geweest die de week erop vertrok. Ook Inge, met wie we in het hostel samenwoonden, is de
week erop vertrokken.
Vorige vrijdag hebben we ook een zeer fijne dag gehad. De president
van Ghana, John Evans Atta Mills, kwam op bezoek naar Wa. Samen met
heel wat Ghanezen hebben wij op brommertjes meegetoerd doorheen de
straatjes van Wa in een parade met de president. Wa stond op z`n kop
en wij voelden ons in die parade ook zoals echte celebrities! Want
niet alleen op de president werd geroepen, natuurlijk vielen wij als
enige `nassara`s ook weer erg in het oog! ;) Een heel leuke ervaring
voor ons!
Voor de rest voelen wij ons hier nog steeds over het algemeen zeer
goed. Door hier langer te zijn leer je de cultuur wel steeds beter en
beter kennen. Dingen waar je je in eerste instantie niet aan ergert
kunnen na verloop van tijd wel een beetje beginnen irriteren. Zo
vragen mensen hier bv. vaak of ze onze kleren, slippers en allerhande
dingen mogen hebben. Of gewoon het feit dat je hier echt niets op
voorhand kan regelen is soms ook frustrerend. Zo weet je bv. maar net
op voorhand of een uitstap kan doorgaan. Voor de mensen hier betekent `volgende week` nog een zee van tijd, ze leven hier gewoon van dag tot dag. Of wanneer je hier bv.
de trotro (het plaatselijk openbaar vervoer) neemt, waar je tussen de
geiten en naar het zweet stinkende mensen gepropt zit (net als wij trouwens :)), gebeurt het wel
eens dat je opeens een uur stilstaat omdat de chauffeur zin heeft om
even op de markt te gaan wandelen. Het zijn dingen die soms, vooral
wanneer we nogal vermoeid zijn, voor irritaties zorgen. Maar dit weegt
nog steeds lang niet op tegen de momenten dat we hier lachen, springen
van blijdschap en gewoon ons echt wel goed voelen in deze open en
gastvrije cultuur.
Tot hier onze laatste nieuwtjes!
We hopen dat de studenten thuis nog met volle moed hun beste beentjes
kunnen voorzetten, we duimen voor jullie,en voor de werkers onder jullie, geniet maar volop van het mooie belgische zomerweertje!
Zonnige zoenen vanuit Wa,
Lizzy en Veerle
PS: Er zijn heel wat mensen die vragen om nog fotootjes te plaatsen op onze blog, maar jammer genoeg lukt dit hier niet meer omdat het internet te traag werkt en omdat er heel wat virussen op de computers zitten. Maar iedereen is zeker welkom om alle foto`s eens te komen bekijken bij ons persoonlijk deze zomer!
maandag 18 mei 2009
verslagje van de eerste projectweek
Hey daar in het verre Belgie!
Hier zijn we met wat meer nieuwtjes..
Vorige week begon ons eigenlijke project in de lagere school ‘Our Home’.
Dinsdag, woensdag en donderdag hadden we telkens een graad (P1, P2 of P3) van 10u tot 12u ongeveer. Na een introducerend toneeltje over wat ons project inhield en wat we met hen wilden bereiken, begonnen we met het actieve thema sport en spel! We verdeelden de groep telkens in twee ‘kleinere’ groepen (die toch nog groot genoeg waren) en gingen er mee aan de slag: we haalden onze beste Vlaamse spelletjes boven, zoals tussen twee vuren, kat en muis, tikker met de bal, schipper mag ik overvaren, dikke Bertha, tikkende bom, ballonnentrap, enz… Ook de sporten rugby, baseball en hockey leerden we hen aan, de kinderen gaven zich volledig en waren superenthousiast!
Het zweet druppelde van ons af, ook de kinderen waren na twee uur ravotten uitgeput. Ze hadden zich kennelijk geamuseerd! Nog een groepsfoto, en het was voorbij. Een verfrissende slok water deed ons enorm veel deugd na elke actieve voormiddag!
Vrijdag trokken we naar het kleuterschooltje ‘Rising Star School’ om de outdoor activities mee te beleven. De kindjes deden vele dansjes en zongen liedjes. Ze speelden ook de voor ons bekende stoelendans, en natuurlijk deden we mee! We speelden met hen ook dikke Bertha en tikkende bom, wat niet gemakkelijk was met zo’n grote groep…
Na een heuse week vol sport en spel, trokken we zaterdag naar de Jamboree (een soort fuif) om even te ontspannen! Niet veel volk en niet veel drank, maar we maakten er toch een leuke avond van! Op zondag woonden we net na regen en storm een voetbalmatch bij van Wa tegen Kumasi: 1-0! We lachten met de opgewonden toeschouwers die hun gal uitspuwden tegen de scheidsrechters... Een leuke ervaring op een koelere dag!
Jullie vragen zich wellicht af waar de foto’s blijven.. We hebben al aanzienlijke keren geprobeerd, maar het internet gaat zo traag dat het ons maar niet lukt om foto’s op de blog te krijgen. We doen ons best om er toch af en toe enkele op te plaatsen!!
Vele groetjes vanuit het warme en gezellige Wa,
Veerle en Lizzy
Hier zijn we met wat meer nieuwtjes..
Vorige week begon ons eigenlijke project in de lagere school ‘Our Home’.
Dinsdag, woensdag en donderdag hadden we telkens een graad (P1, P2 of P3) van 10u tot 12u ongeveer. Na een introducerend toneeltje over wat ons project inhield en wat we met hen wilden bereiken, begonnen we met het actieve thema sport en spel! We verdeelden de groep telkens in twee ‘kleinere’ groepen (die toch nog groot genoeg waren) en gingen er mee aan de slag: we haalden onze beste Vlaamse spelletjes boven, zoals tussen twee vuren, kat en muis, tikker met de bal, schipper mag ik overvaren, dikke Bertha, tikkende bom, ballonnentrap, enz… Ook de sporten rugby, baseball en hockey leerden we hen aan, de kinderen gaven zich volledig en waren superenthousiast!
Het zweet druppelde van ons af, ook de kinderen waren na twee uur ravotten uitgeput. Ze hadden zich kennelijk geamuseerd! Nog een groepsfoto, en het was voorbij. Een verfrissende slok water deed ons enorm veel deugd na elke actieve voormiddag!
Vrijdag trokken we naar het kleuterschooltje ‘Rising Star School’ om de outdoor activities mee te beleven. De kindjes deden vele dansjes en zongen liedjes. Ze speelden ook de voor ons bekende stoelendans, en natuurlijk deden we mee! We speelden met hen ook dikke Bertha en tikkende bom, wat niet gemakkelijk was met zo’n grote groep…
Na een heuse week vol sport en spel, trokken we zaterdag naar de Jamboree (een soort fuif) om even te ontspannen! Niet veel volk en niet veel drank, maar we maakten er toch een leuke avond van! Op zondag woonden we net na regen en storm een voetbalmatch bij van Wa tegen Kumasi: 1-0! We lachten met de opgewonden toeschouwers die hun gal uitspuwden tegen de scheidsrechters... Een leuke ervaring op een koelere dag!
Jullie vragen zich wellicht af waar de foto’s blijven.. We hebben al aanzienlijke keren geprobeerd, maar het internet gaat zo traag dat het ons maar niet lukt om foto’s op de blog te krijgen. We doen ons best om er toch af en toe enkele op te plaatsen!!
Vele groetjes vanuit het warme en gezellige Wa,
Veerle en Lizzy
maandag 11 mei 2009
Antere nassara`s,
We verrassen jullie deze keer met een kort tekstje van onze afgelopen week in Wa. De afgelopen week zijn we nog niet met het project gestart omdat de kinderen hier nog steeds vakantie hebben. Maar we hebben zeker niet stilgezeten. We hebben zowel met de allerkleinste spruitjes van de `Rising star school`, de stoere meiden en gasten van het Wa Yiri weeshuis, de grote binken van de scouts, en de dorpskinderen van Zanko gespeeld tot we erbij neervielen. Zowel voor hen als onszelf was het weer dolle pret. Maar we verlangen er nu wel naar om ook echt aan onze projectactiviteiten te kunnen starten en iets op te bouwen met de kinderen en leerkrachten op school. Deze ochtend zijn we naar `our home` - de school waar we vanaf morgen aan de slag gaan- getrokken om afspraken te maken. We mogen meerdere dagen per week gaan en krijgen telkens 2 uur tijd om ons project binnen bepaalde vakken in te plannen. Deze week zullen we op dinsdag – woensdag en donderdag naar daar gaan en werken we telkens met een andere klasgroep. Omdat er in elke klas ongeveer 50 kinderen zitten zullen we de groep waarschijnlijk in 2 splitsen zodat Veerle en ik ieder een groep voor onze rekening nemen, samen met een leerkracht. Dan kunnen we toch meer doen op die 2 uur tijd en is de groep wat kleiner. We zullen ook nog een uitstapje doen met elke groep kinderen en werken met hen naar een groot voorstelmoment voor de ouders en het betrokken netwerk op het einde van ons project. Bij ons kriebelt het alvast van kop tot teen om er morgen in te vliegen! Daarnaast zullen we elke vrijdag naar de kleuterschool (Rising star school) trekken om daar nieuwe spelletjes aan te leren tijdens de buitenschoolse activiteiten. En daarnaast blijven we plekjes vrijhouden om naar de kinderen van Wa yiri, scouts en de dorpen te gaan.
Naast de talrijke spelletjes die we deze week gedaan hebben, hebben we onszelf ook even getrakteerd op een weekendje ertussenuit. We zijn met alle vrijwilligers naar Mole national park geweest. Naast de supermooie natuur en bewonderenswaardige dieren hebben we eindelijk ook kunnen genieten van een verfrissende duik in het zwembad. Het was een relaxed en deugddoend weekendje.
Voor de rest vinden we hier steeds beter onze weg en beginnen we ons steeds meer te `settelen`. Nadat ons lichaam (en darmen) even gereageerd hebben op het Ghanese voedsel en de hitte, is onze gezondheid weer grotendeels wat het moet zijn. Wuivend en lachend naar jong en oud fietsen we hier op onze krakkemikkige fietsjes door de straatjes. We blijven versteld staan van bepaalde dingen die voor ons niet zo fijn aanvoelen (bv. Dat we hier als blanken als oppermachtig worden gezien) maar leren met die dingen steeds beter omgaan.
Tot slot nog enkele `wist je dat`jes` voor jullie:
Wisten jullie dat…
- ze hier een `Ieperstraat` hebben
- We niet verwacht hadden dat Wa zo`n grote stad is
- We hier choco kunnen kopen in een `europees – ghanees` winkeltje
- Mensen hier constant toeteren op straat, voor vanalles en nog wat en ook juist voor niks
- we al onze boodschapjes op straat, de markt en op `vrouwenhoofden` doen, van bananen, mango`s, brood tot klerenstoffen…
- een kerkviering hier 3 uren duurt en de preek er heel erg heftig aan toegaat
- Veerle de Ghanezen geleerd heeft om `toeme toch` te laten roepen tijdens het spelletje Jungle speed
- Lizzy hier tot `crazy lizzy` gedoopt is en 28 keer `allee` zegt in 2 uur tijd
- Er naar de dorpen altijd een vertaler met ons meegaat omdat de mensen daar geen engels spreken
- Een pintje of colaatje hier slechts 0,50 cent kost
- Het internet hier extreme traag werkt en dit ons wel eens frustreert
- Het hier om de 6 dagen grote marktdag is en de mensen hier talrijk naartoe trekken van her en der
- Mensen hier vaak vragen of ze onze kleren mogen hebben
- Mensen hier heel rechtuit zijn en geen blad voor de mond nemen als ze iets zeggen
- De kinderen ons hier naroepen met `nassara nassara, how are you? We are fine, thank you` en wij dan vrolijk terugroepen `hi, we are also fine, thank you`
- Voetbal hier suuuuperpopulair is en je in het weekend overal matchen ziet: de ene ploeg met shirts - de andere zonder shirts
- Lizzy gepraat heeft met de kinderen van Wa Yiri over verliefd zijn en ze het supergrappig vinden dat je dan `butterflies in your belly` voelt
- We ons hier best wel thuis voelen!
Tot de volgende,
Veel liefs,
Lizzy en Veerle
We verrassen jullie deze keer met een kort tekstje van onze afgelopen week in Wa. De afgelopen week zijn we nog niet met het project gestart omdat de kinderen hier nog steeds vakantie hebben. Maar we hebben zeker niet stilgezeten. We hebben zowel met de allerkleinste spruitjes van de `Rising star school`, de stoere meiden en gasten van het Wa Yiri weeshuis, de grote binken van de scouts, en de dorpskinderen van Zanko gespeeld tot we erbij neervielen. Zowel voor hen als onszelf was het weer dolle pret. Maar we verlangen er nu wel naar om ook echt aan onze projectactiviteiten te kunnen starten en iets op te bouwen met de kinderen en leerkrachten op school. Deze ochtend zijn we naar `our home` - de school waar we vanaf morgen aan de slag gaan- getrokken om afspraken te maken. We mogen meerdere dagen per week gaan en krijgen telkens 2 uur tijd om ons project binnen bepaalde vakken in te plannen. Deze week zullen we op dinsdag – woensdag en donderdag naar daar gaan en werken we telkens met een andere klasgroep. Omdat er in elke klas ongeveer 50 kinderen zitten zullen we de groep waarschijnlijk in 2 splitsen zodat Veerle en ik ieder een groep voor onze rekening nemen, samen met een leerkracht. Dan kunnen we toch meer doen op die 2 uur tijd en is de groep wat kleiner. We zullen ook nog een uitstapje doen met elke groep kinderen en werken met hen naar een groot voorstelmoment voor de ouders en het betrokken netwerk op het einde van ons project. Bij ons kriebelt het alvast van kop tot teen om er morgen in te vliegen! Daarnaast zullen we elke vrijdag naar de kleuterschool (Rising star school) trekken om daar nieuwe spelletjes aan te leren tijdens de buitenschoolse activiteiten. En daarnaast blijven we plekjes vrijhouden om naar de kinderen van Wa yiri, scouts en de dorpen te gaan.
Naast de talrijke spelletjes die we deze week gedaan hebben, hebben we onszelf ook even getrakteerd op een weekendje ertussenuit. We zijn met alle vrijwilligers naar Mole national park geweest. Naast de supermooie natuur en bewonderenswaardige dieren hebben we eindelijk ook kunnen genieten van een verfrissende duik in het zwembad. Het was een relaxed en deugddoend weekendje.
Voor de rest vinden we hier steeds beter onze weg en beginnen we ons steeds meer te `settelen`. Nadat ons lichaam (en darmen) even gereageerd hebben op het Ghanese voedsel en de hitte, is onze gezondheid weer grotendeels wat het moet zijn. Wuivend en lachend naar jong en oud fietsen we hier op onze krakkemikkige fietsjes door de straatjes. We blijven versteld staan van bepaalde dingen die voor ons niet zo fijn aanvoelen (bv. Dat we hier als blanken als oppermachtig worden gezien) maar leren met die dingen steeds beter omgaan.
Tot slot nog enkele `wist je dat`jes` voor jullie:
Wisten jullie dat…
- ze hier een `Ieperstraat` hebben
- We niet verwacht hadden dat Wa zo`n grote stad is
- We hier choco kunnen kopen in een `europees – ghanees` winkeltje
- Mensen hier constant toeteren op straat, voor vanalles en nog wat en ook juist voor niks
- we al onze boodschapjes op straat, de markt en op `vrouwenhoofden` doen, van bananen, mango`s, brood tot klerenstoffen…
- een kerkviering hier 3 uren duurt en de preek er heel erg heftig aan toegaat
- Veerle de Ghanezen geleerd heeft om `toeme toch` te laten roepen tijdens het spelletje Jungle speed
- Lizzy hier tot `crazy lizzy` gedoopt is en 28 keer `allee` zegt in 2 uur tijd
- Er naar de dorpen altijd een vertaler met ons meegaat omdat de mensen daar geen engels spreken
- Een pintje of colaatje hier slechts 0,50 cent kost
- Het internet hier extreme traag werkt en dit ons wel eens frustreert
- Het hier om de 6 dagen grote marktdag is en de mensen hier talrijk naartoe trekken van her en der
- Mensen hier vaak vragen of ze onze kleren mogen hebben
- Mensen hier heel rechtuit zijn en geen blad voor de mond nemen als ze iets zeggen
- De kinderen ons hier naroepen met `nassara nassara, how are you? We are fine, thank you` en wij dan vrolijk terugroepen `hi, we are also fine, thank you`
- Voetbal hier suuuuperpopulair is en je in het weekend overal matchen ziet: de ene ploeg met shirts - de andere zonder shirts
- Lizzy gepraat heeft met de kinderen van Wa Yiri over verliefd zijn en ze het supergrappig vinden dat je dan `butterflies in your belly` voelt
- We ons hier best wel thuis voelen!
Tot de volgende,
Veel liefs,
Lizzy en Veerle
zaterdag 2 mei 2009
hoi hoi!
Hoi hoi!
Hier zijn we met ons tweede bericht vanuit Wa!
Ondertussen zijn we alweer heel wat ervaringen rijker..
We hebben ervoor gekozen om vanaf nu de blog een bepaalde structuur te geven: we beginnen eerste met een stukje over ons project, hierin komt dan wat we hebben gedaan, hoe het ging, wat onze verdere plannen zijn, enz. Daarna schrijven we elk ons eigen stukje: wat vonden we ervan, hoe hebben we het zelf ervaren en beleefd. Op die manier wordt het ook voor jullie een beetje duidelijker! Geniet ervan!! Reacties zijn uiteraard altijd welkom!
WAAW-project
Terwijl we ongeduldig wachten om met ons eigenlijke project in de lagere school te beginnen, houden we ons niet stil! We trekken met materiaal uit onze waaw-koffers rond naar verschillende groepen kinderen om spelletjes te spelen, verhalen te vertellen, te sporten, enz… Naast de kleuterschool, speelden we ook met de kindjes die dicht bij ons huis wonen, met de kinderen van het dorpje Loogu en met de kinderen van het weeshuis Wa Yiri. Ze vinden het allemaal fantastisch om de Vlaamse spelen te ontdekken! Omdat we van mening zijn dat we ook van hen iets kunnen leren, vragen we hen om ons hun vrijetijdsactiviteitjes te showen! Machtig om te zien wat ze hier spelen!
Dinsdag gingen we samen met Eric naar het dorpje Loogu, hij trekt er samen met enkele Ghanese vrijwilligers van Child Support tweewekelijks naartoe om te kijken hoe de mensen het stellen, vooral op medisch vlak dan. Ondertussen speelden wij er een hele voormiddag met de kinderen! Een hele uitdaging, want de kindjes zijn onvermoeibaar!! De hitte was niet onze beste vriend, maar we hielden vol en het was fantastisch!! Rond de middag gingen we verder naar het dorpje ernaast, dat alleen te bereiken is als het niet geregend heeft. Toen we aankwamen bleek dat er een begrafenis bezig was van een kindje van 10 jaar.. We mochten een kijkje nemen en toonden hiermee voor de mensen van het dorp ons respect en medeleven, ze zijn hier heel dankbaar voor! Boeiend om zoiets te kunnen zien, maar tegelijk een confronterende ervaring..
Deze week gingen we ook naar het Wa Yiri weeshuis, dat ondersteund wordt door Child Support! Er verblijven ongeveer 12 kinderen, het zijn schatjes! Omdat we beiden geveld werden door de eerste diarree en overgeef plaag, gingen Lizzy en Veerle er elk een keer naartoe. Woensdag haalde Lizzy de rugbybal en basebalset boven, en vertelde een mooi verhaal waaruit een boeiend gesprek volgde over verliefdheid bij Ghanese kinderen! Ook twister wilde ze de kinderen leren! Bezweet en uitgeput kwam ze terug thuis, het was fantastisch, maar niet te onderschatten om zoiets alleen te doen! Ook Veerle ging er twee dagen later naartoe, en haalde een voetbal boven en reuzemikado. Zalig om te zien hoe graag, geduldig en heel serieus ze mikado spelen! Ook haalde Veerle de collage over Belgie van de kinderen van het dagcentrum boven, en mochten de kinderen zoeken naar hun eigen land en ons klein belgenlandje op de wereldkaart, een heuse zoektocht in deze grote wereld!! Ook Veerle keerde gelukkig, bezweet en wat verbrand terug naar huis.
De vele poppenkastpoppen die we in onze waaw-koffers dropten, willen we graag bovenhalen voor de kinderen. Eric waarschuwde ons dat we hiermee voorzichtig moeten zijn, omdat in de Ghanese cultuur maskers en afbeeldingen geschuwd worden! Voor de kinderen bestaan deze dingen echt, dus moeten we opletten met boze mannetjes en duiveltjes! Boeiend om dit cultureel verschil te zien, we zien hoe het lukt!
Verder hielden we ons rustig, want er de eerste week al zo heftig invliegen hebben we een beetje mogen bekopen. Ook onze interesse naar de eetgewoontes hier is ons niet zo goed bevallen J We worden stilaan de hitte wat gewoon, en letten voortaan wat beter op met wat we eten!
Lizzy`s belevingswereld in Africa
Na een goeie week op Ghanees grondgebeid te zweten, spelen en genieten zijn er al zoveel verschillende prikkels op me afgekomen. Enerzijds de verbazing over grote cultuurverschillen op deze aardbol, anderzijds verdriet en een beetje pijn om dingen die hard zijn om te zien maar grotendeels een gelukzalig gevoel ondat ik me hier echt wel thuis voel. Toen we deze week na Loggu naar een ander dorpje gingen bleek er in dat dorp niemand aanwezig te zijn Er was een begrafenis van een jongetje van 10 jaar, overleden aan malaria Toen er werd besloten om naar de begrafenis te gaan was ik me nog niet bewust van de impact die dit op me zou hebben. Het was vreemd om te zien hoe mensen hier volledig anders omgaan met leven en dood. Het kinderlijkje lag op eeb stoel, en de moeder zat ernaast te huilen. Talloze mensen stonden in een grote kring heupwiegend leideren te zingen. Het maakt me wel verdrietig om te zien hoe dicht de dood hier bij elk mensenleven ligt en ik moest hier dan ook mijn tranen drogen omdat dit me verdrietig maakt. Je ziet hier hele confronterende dingen die je aan het nadenken zetten en wel hard zijn. Het doet deugd om hierover ook te kunnen reflecteren met Eric en de andere vrijwilligers en dit vervolgens een plaats te geven. Maar het overheersende gevoel die ik hier beleef is echt een golf van opwinding, kriebelend enthousiasme en gewoon een gevoel me in deze cultuur wel thuis te voelen. Daar ik in ons Belgenlandje met mijn impulsiviteit wel eens met mn neus tegen de muut loop, hebben mensen hier niet liever dat je gek, spontaan en enthousiast bent. Hier schrikt het mensen totaal niet af, integendeel!
Na dagen ziek te zijn hier komen zowel Veerle en ik stilaan weer tot leven, al doen we het dit weekend nog even rustiger aan. Het eentonige eten (rijst, kip en overhitte groenten en fruit) valt ook wel vrij zwaar maar we proberen zo goed als mogelijk varieties te vinden.
De warmte is slopend, ongeveer 50 graden overdag is te veel voor zelfs een grote zonneklopper als ik! De zon moet je dus zoveel mogelijk vermijden want het is niet draaglijk en ik wacht vol spanning op het verkoelende regenseizoen…
Zonnige zoenen,
lizzy
Veerle's plekje
Nu ik dit berichtje typ hebben we net een eerste echte Ghanese regenbui achter de rug! Zaaaaalig gewoon! Ik genoot ervan :-)
Ik zal mijn indrukken wat groeperen, wat ik het leukst vond, wat me meest confronteerde, enz., je ziet het wel.
Leukste ervaring tot nu toe: ik zou hier tal van ervaringen kunnen zetten, maar om de tekst wat te beperken kies ik er de voor mij belangrijkste uit:
De mensen zijn hier enorm vriendelijk, ze willen allemaal met je kennismaken of gewoon goeiedag zeggen. En of het nu is om met je te trouwen, of gewoon zonder reden, het is altijd aangenaam om met mensen een praatje te slaan en de Ghanezen zo wat beter te leren kennen! De kinderen zijn superlief, ze roepen ons na, lachen, zwaaien, lopen achter je aan, enz.
Wat me raakt is dat wij blanken door veel Ghanezen (zowel kinderen als jongeren en volwassenen) gezien worden als “waaw”, en ze willen graag ook blank zijn. Maar dan vraag ik me af of het bij ons nu echt zo beter is? We voelen ons hier zeker niet superieur en hoewel de Ghanezen alles voor ons zouden doen, proberen we de stok toch wat in het midden te houden: moeilijk als je weet dat de bevolking zich hier vernederd voelt als je hen niet toelaat iets voor je te dragen! Voor ons is Ghana een fantastisch sfeervol land, voor de meesten hier is het Westen het beloofde land…
Als ik kindjes zie in de straten van Wa, en ik leer hen kennen, dan vraag ik hen ook wel eens of ze naar school gaan. Er zijn er heel veel die dit (nog) niet doen, omdat de ouders niet genoeg geld hebben. Eigenlijk zou ik net voor die kinderen iets speciaals willen doen en hen een fantastische tijd willen bezorgen, maar ik besef dat dit in mijn eerste avontuur in Afrika een moeilijke opdracht is. Het is dan tof om toch af en toe met de kinderen van de buren te kunnen spelen, en dat we meekunnen naar een dorpje om de kinderen te laten genieten van verschillende spelletjes, want tussen deze kinderen zitten er heel wat die niet de kans hebben om naar school te gaan. Toen we de eerste keer naar het dorpje Looghu gingen, hadden we een vertaler mee! Gelukkig, want in de dorpen spreekt bijna geen enkel kindje Engels! Met de tolk en een beetje gebarentaal trokken we ons plan! En de kinderen luisteren aandachtig en zijn er rap mee weg!
De laatste ervaring die ik met jullie wil delen is de het marktleven hier. Het geeft me een leuk gevoel om hier door de markt te wandelen (hoewel het ook niet elke dag hoeft). Superdruk met al die kraampjes en nogal chaotisch, maar eigenlijk wel gezellig :-). Toen ik onlangs vroeg naar tofusticks (voor de vegetarische vrijwilligers in ons huis), bleek na dit aan een aantal mensen te vragen en een hele rondleiding door de markt te hebben gekregen, dat ze dat hier sojabeans noemen… En dat terwijl we er zo al een paar gepasseerd waren!! Zucht* maar ‘t was fantastisch hoe een meisje me hielp om het te vinden!!
Goe, ‘k ga jullie laten, tot de volgende!!
Veerle
Hier zijn we met ons tweede bericht vanuit Wa!
Ondertussen zijn we alweer heel wat ervaringen rijker..
We hebben ervoor gekozen om vanaf nu de blog een bepaalde structuur te geven: we beginnen eerste met een stukje over ons project, hierin komt dan wat we hebben gedaan, hoe het ging, wat onze verdere plannen zijn, enz. Daarna schrijven we elk ons eigen stukje: wat vonden we ervan, hoe hebben we het zelf ervaren en beleefd. Op die manier wordt het ook voor jullie een beetje duidelijker! Geniet ervan!! Reacties zijn uiteraard altijd welkom!
WAAW-project
Terwijl we ongeduldig wachten om met ons eigenlijke project in de lagere school te beginnen, houden we ons niet stil! We trekken met materiaal uit onze waaw-koffers rond naar verschillende groepen kinderen om spelletjes te spelen, verhalen te vertellen, te sporten, enz… Naast de kleuterschool, speelden we ook met de kindjes die dicht bij ons huis wonen, met de kinderen van het dorpje Loogu en met de kinderen van het weeshuis Wa Yiri. Ze vinden het allemaal fantastisch om de Vlaamse spelen te ontdekken! Omdat we van mening zijn dat we ook van hen iets kunnen leren, vragen we hen om ons hun vrijetijdsactiviteitjes te showen! Machtig om te zien wat ze hier spelen!
Dinsdag gingen we samen met Eric naar het dorpje Loogu, hij trekt er samen met enkele Ghanese vrijwilligers van Child Support tweewekelijks naartoe om te kijken hoe de mensen het stellen, vooral op medisch vlak dan. Ondertussen speelden wij er een hele voormiddag met de kinderen! Een hele uitdaging, want de kindjes zijn onvermoeibaar!! De hitte was niet onze beste vriend, maar we hielden vol en het was fantastisch!! Rond de middag gingen we verder naar het dorpje ernaast, dat alleen te bereiken is als het niet geregend heeft. Toen we aankwamen bleek dat er een begrafenis bezig was van een kindje van 10 jaar.. We mochten een kijkje nemen en toonden hiermee voor de mensen van het dorp ons respect en medeleven, ze zijn hier heel dankbaar voor! Boeiend om zoiets te kunnen zien, maar tegelijk een confronterende ervaring..
Deze week gingen we ook naar het Wa Yiri weeshuis, dat ondersteund wordt door Child Support! Er verblijven ongeveer 12 kinderen, het zijn schatjes! Omdat we beiden geveld werden door de eerste diarree en overgeef plaag, gingen Lizzy en Veerle er elk een keer naartoe. Woensdag haalde Lizzy de rugbybal en basebalset boven, en vertelde een mooi verhaal waaruit een boeiend gesprek volgde over verliefdheid bij Ghanese kinderen! Ook twister wilde ze de kinderen leren! Bezweet en uitgeput kwam ze terug thuis, het was fantastisch, maar niet te onderschatten om zoiets alleen te doen! Ook Veerle ging er twee dagen later naartoe, en haalde een voetbal boven en reuzemikado. Zalig om te zien hoe graag, geduldig en heel serieus ze mikado spelen! Ook haalde Veerle de collage over Belgie van de kinderen van het dagcentrum boven, en mochten de kinderen zoeken naar hun eigen land en ons klein belgenlandje op de wereldkaart, een heuse zoektocht in deze grote wereld!! Ook Veerle keerde gelukkig, bezweet en wat verbrand terug naar huis.
De vele poppenkastpoppen die we in onze waaw-koffers dropten, willen we graag bovenhalen voor de kinderen. Eric waarschuwde ons dat we hiermee voorzichtig moeten zijn, omdat in de Ghanese cultuur maskers en afbeeldingen geschuwd worden! Voor de kinderen bestaan deze dingen echt, dus moeten we opletten met boze mannetjes en duiveltjes! Boeiend om dit cultureel verschil te zien, we zien hoe het lukt!
Verder hielden we ons rustig, want er de eerste week al zo heftig invliegen hebben we een beetje mogen bekopen. Ook onze interesse naar de eetgewoontes hier is ons niet zo goed bevallen J We worden stilaan de hitte wat gewoon, en letten voortaan wat beter op met wat we eten!
Lizzy`s belevingswereld in Africa
Na een goeie week op Ghanees grondgebeid te zweten, spelen en genieten zijn er al zoveel verschillende prikkels op me afgekomen. Enerzijds de verbazing over grote cultuurverschillen op deze aardbol, anderzijds verdriet en een beetje pijn om dingen die hard zijn om te zien maar grotendeels een gelukzalig gevoel ondat ik me hier echt wel thuis voel. Toen we deze week na Loggu naar een ander dorpje gingen bleek er in dat dorp niemand aanwezig te zijn Er was een begrafenis van een jongetje van 10 jaar, overleden aan malaria Toen er werd besloten om naar de begrafenis te gaan was ik me nog niet bewust van de impact die dit op me zou hebben. Het was vreemd om te zien hoe mensen hier volledig anders omgaan met leven en dood. Het kinderlijkje lag op eeb stoel, en de moeder zat ernaast te huilen. Talloze mensen stonden in een grote kring heupwiegend leideren te zingen. Het maakt me wel verdrietig om te zien hoe dicht de dood hier bij elk mensenleven ligt en ik moest hier dan ook mijn tranen drogen omdat dit me verdrietig maakt. Je ziet hier hele confronterende dingen die je aan het nadenken zetten en wel hard zijn. Het doet deugd om hierover ook te kunnen reflecteren met Eric en de andere vrijwilligers en dit vervolgens een plaats te geven. Maar het overheersende gevoel die ik hier beleef is echt een golf van opwinding, kriebelend enthousiasme en gewoon een gevoel me in deze cultuur wel thuis te voelen. Daar ik in ons Belgenlandje met mijn impulsiviteit wel eens met mn neus tegen de muut loop, hebben mensen hier niet liever dat je gek, spontaan en enthousiast bent. Hier schrikt het mensen totaal niet af, integendeel!
Na dagen ziek te zijn hier komen zowel Veerle en ik stilaan weer tot leven, al doen we het dit weekend nog even rustiger aan. Het eentonige eten (rijst, kip en overhitte groenten en fruit) valt ook wel vrij zwaar maar we proberen zo goed als mogelijk varieties te vinden.
De warmte is slopend, ongeveer 50 graden overdag is te veel voor zelfs een grote zonneklopper als ik! De zon moet je dus zoveel mogelijk vermijden want het is niet draaglijk en ik wacht vol spanning op het verkoelende regenseizoen…
Zonnige zoenen,
lizzy
Veerle's plekje
Nu ik dit berichtje typ hebben we net een eerste echte Ghanese regenbui achter de rug! Zaaaaalig gewoon! Ik genoot ervan :-)
Ik zal mijn indrukken wat groeperen, wat ik het leukst vond, wat me meest confronteerde, enz., je ziet het wel.
Leukste ervaring tot nu toe: ik zou hier tal van ervaringen kunnen zetten, maar om de tekst wat te beperken kies ik er de voor mij belangrijkste uit:
De mensen zijn hier enorm vriendelijk, ze willen allemaal met je kennismaken of gewoon goeiedag zeggen. En of het nu is om met je te trouwen, of gewoon zonder reden, het is altijd aangenaam om met mensen een praatje te slaan en de Ghanezen zo wat beter te leren kennen! De kinderen zijn superlief, ze roepen ons na, lachen, zwaaien, lopen achter je aan, enz.
Wat me raakt is dat wij blanken door veel Ghanezen (zowel kinderen als jongeren en volwassenen) gezien worden als “waaw”, en ze willen graag ook blank zijn. Maar dan vraag ik me af of het bij ons nu echt zo beter is? We voelen ons hier zeker niet superieur en hoewel de Ghanezen alles voor ons zouden doen, proberen we de stok toch wat in het midden te houden: moeilijk als je weet dat de bevolking zich hier vernederd voelt als je hen niet toelaat iets voor je te dragen! Voor ons is Ghana een fantastisch sfeervol land, voor de meesten hier is het Westen het beloofde land…
Als ik kindjes zie in de straten van Wa, en ik leer hen kennen, dan vraag ik hen ook wel eens of ze naar school gaan. Er zijn er heel veel die dit (nog) niet doen, omdat de ouders niet genoeg geld hebben. Eigenlijk zou ik net voor die kinderen iets speciaals willen doen en hen een fantastische tijd willen bezorgen, maar ik besef dat dit in mijn eerste avontuur in Afrika een moeilijke opdracht is. Het is dan tof om toch af en toe met de kinderen van de buren te kunnen spelen, en dat we meekunnen naar een dorpje om de kinderen te laten genieten van verschillende spelletjes, want tussen deze kinderen zitten er heel wat die niet de kans hebben om naar school te gaan. Toen we de eerste keer naar het dorpje Looghu gingen, hadden we een vertaler mee! Gelukkig, want in de dorpen spreekt bijna geen enkel kindje Engels! Met de tolk en een beetje gebarentaal trokken we ons plan! En de kinderen luisteren aandachtig en zijn er rap mee weg!
De laatste ervaring die ik met jullie wil delen is de het marktleven hier. Het geeft me een leuk gevoel om hier door de markt te wandelen (hoewel het ook niet elke dag hoeft). Superdruk met al die kraampjes en nogal chaotisch, maar eigenlijk wel gezellig :-). Toen ik onlangs vroeg naar tofusticks (voor de vegetarische vrijwilligers in ons huis), bleek na dit aan een aantal mensen te vragen en een hele rondleiding door de markt te hebben gekregen, dat ze dat hier sojabeans noemen… En dat terwijl we er zo al een paar gepasseerd waren!! Zucht* maar ‘t was fantastisch hoe een meisje me hielp om het te vinden!!
Goe, ‘k ga jullie laten, tot de volgende!!
Veerle
Abonneren op:
Posts (Atom)
